BEZGLUTENOWE PLACKI JABŁKOWE



Jestem prawie uzależniona od wszelkiego rodzaju placków, placuszków, naleśników i innych małych ciasteczkach pieczonych na patelni. Są świetnym pomysłem na każdą porę dnia (a szczególnie na śniadanie!). Jesienią i zimą szczególnie mam ochotę zacząć dzień czymś na ciepło i na słodko. Ekspresowe, bezglutenowe placki jabłkowe sprawdzą się idealnie. Dlaczego? Bo mam w ogrodzie jabłoń. I jabłoń sąsiadki, z której wszystkie owoce spadają do naszego ogrodu!

Składniki (na 8 - 10 placków):

• 2 duże jabłka,
• 1 jajko wiejskie,
• 6 łyżek mieszanki mąk bezglutenowych (lub orkiszowej),
• 2 łyżeczki proszku do pieczenia (bezglutenowego, jeśli trzymamy się tej wersji),
• 1 łyżeczka cynamonu,
• 1/2 łyżeczki imbiru,
• 1/4 łyżeczki kardamonu,
• 1/4 łyżeczki gałki muszkatołowej,
• 1/2 łyżeczki sezamowej pasty tahini,
• 1/4 szklanki mleka migdałowego/sojowego/owsianego/kokosowego,
• 1 łyżka syropu z agawy,
• szczypta soli morskiej.

do podania: domowa granola

 

 

Przygotowanie:

 

Mąkę wymieszać z przyprawami, proszkiem do pieczenia i solą. W osobnej misce wymieszać mleko, syrop z agawy, tahini i starte jabłka. Wymieszać wszystkie składniki. Smażyć na średnio rozgrzanej patelni na złoty kolor. Podawać na ciepło, z domową granolą.

 

 

 

Cały sekret moich niekończących się jabłkowych inspiracji to właśnie nasze ukochane drzewo (no i wspomniane już drzewo kochanej sąsiadki), które rodzi nam co sezon tony jabłek. Nie da się ich skończyć. Niemalże codziennie wyciskamy kilka litrów świeżego soku jabłkowego, robimy ciasta jabłkowe, zapiekanki wytrawne z jabłkami, placki, naleśniki, przetwory i nic. Ono nadal jest całe pełne owoców, stoi tam w ogrodzie i się z nas śmieje! Trudno, tak łatwo się nie poddamy. Kochamy to drzewo, ale już nas... wkurza!?

 

Mówiąc tak o jesieni, nie sposób byłoby nie wspomnieć o drugim drzewie, orzechowym, które dzieli się z nami swoimi dobrami. Z orzechów lubimy robić mąkę (wspaniała na organiczne torty orzechowe!), masło orzechowe czy dodawać je do sałatek, makaronów i mięs. Zbieramy je na dziesiątki kilogramów i trzymamy w dużych, wiklinowych koszykach przy kominku i w piwnicznej spiżarce. Czasem jesteśmy zbyt leniwi i nie chce nam się ich łuskać. A czasem wręcz przeciwnie - na tyle zapobiegliwi, że wyłuskamy dobry zapas. To, co nie zejdzie w naturalnym przerobie jedzie do dziadka, na orzechówkę. Nalewki nie robimy u nas w domu, nie ma takiej potrzeby, skoro mamy speców w tej dziedzinie niecałą godzinę drogi od domu. Wręcz taka konkurencja mogłaby być niemile widziana, kto wie...